Καλημέρα σας. Άκουσα χθες από πολλούς πως η Εθνική κέρδισε επειδή η Νιγηρία έμεινε με 10 παίκτες. Το δέχομαι. Δεν κερδίσαμε όμως επειδή είχαμε αριθμητικό πλεονέκτημα, κερδίσαμε γιατί το πιστέψαμε. Πολλοί θα θεωρείτε πως λέω ασυναρτησίες, αλλά είναι η αλήθεια.Η Εθνική μπήκε στο γήπεδο φοβισμένη και με την ψυχολογία στο ναδίρ και δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς με αυτό. Ξεκίνησε το παιχνίδι της όπως με την Ν. Κορέα. Σέντρες και μεταβίβαση της μπάλας απευθείας από την άμυνα στον Γκέκα. Μόλις οι Νιγηριανοί, που μέχρι τη στιγμή της αποβολής ήταν καλύτεροι και μπροστά στο σκορ, δεν πίστευα ότι η Εθνική μπορούσε να πάρει θετικό αποτέλεσμα, εξαιτίας πάντα της ανορθόδοξης προσπάθειας των Ελλήνων παικτών να σκοράρουν.
Η Εθνική έπαιζε με έναν παίκτη περισσότερο και έδειξε καλύτερο πρόσωπο. Τώρα θα μου πείτε πως είναι λογικό αλλά δεν κερδίσαμε γι' αυτόν το λόγο. Κερδίσαμε γιατί η ψυχολογία της Εθνικής άλλαξε και μαζί με αυτήν ο τρόπος παιχνιδιού των διεθνών μας. Θέλω να πω πως και με οκτώ παίκτες να αγωνιζόταν η Νιγηρία, αν συνεχίζαμε το παιχνίδι με τις γιόμες και τις ατελείωτες σέντρες δεν θα σκοράραμε. Η Εθνική έβαλε την μπάλα κάτω, έπαιξε με κάθετες, δεν φοβήθηκε να σουτάρει και η πρώτη νίκη της Ελλάδας σε παγκόσμιο κύπελλο είναι πλέον γεγονός.
Τα λέω όλα αυτά γιατί επιμένω πως η Εθνική μας ομάδα έχει ταλέντο και καλούς ποδοσφαιριστές. Το μόνο πρόβλημα μας είναι ο τρόπος παιχνιδιού μας. Η Εθνική είχε καλή κυκλοφορία και πολλές τελικές προσπάθειες που αυτό δείχνει ταλέντο. Ας πιστέψουμε λοιπόν στους διεθνείς μας και ας ελπίσουμε πως ο Ότο θα σταματήσει να θεωρεί πως αυτή η ομάδα μπορεί να κερδίσει μόνο αν έχει τρία σέντερ μπακ και ότι μπορεί να σκοράρει μόνο με στημένη φάση...
Ευ. Λ.
